آشنایی ساده با برادران داردن

ژان-پیر داردن (به فرانسوی: Jean-Pierre Dardenne) (زاده ۲۱ آوریل ۱۹۵۱ در لیژ، بلژیک) و لوک داردن (به فرانسوی: Luc Dardenne) (زاده ۱۰ مارس ۱۹۵۴ در لیژ، بلژیک) معروف به برادران داردن زوج فیلم‌ساز بلژیکی هستند. آنها فیلم‌نامه نویسی، تهیه و کارگردانی فیلم‌هایشان را با همدیگر انجام می‌دهند.

داردن‌ها ساختن فیلم‌های داستانی و مستندشان را از اواخر دهه ۱۹۷۰ آغاز کردند، اما برای نخستین بار در میانه دهه ۱۹۹۰ با فیلم «قول» در عرصه جهانی مطرح شدند، این فیلم در بخش دو هفته کارگردانان جشنواره فیلم کن نظر منتقدان را به خود جلب کرد. اما آنها اولین جایزه مهم بین‌المللی خود را هنگامی به دست آوردند که فیلم رزتا در جشنواره فیلم کن ۱۹۹۹، برنده نخل طلا شد. رزتا جایزه بهترین بازیگر زن آن جشنواره را نیز برای امیلی دوکن به ارمغان آورد. همه آثار داردن‌ها از زمانی که در جشنواره کن حضور داشته‌اند، در بخش رقابتی به نمایش درآمده‌اند و در هر دوره برنده یکی از جوایز اصلی آن شده‌اند.

در سال ۲۰۰۲، بازیگر فیلم «پسر» (Le Fils) برنده جایزه بهترین بازیگر مرد کن شد و در سال ۲۰۰۵ دومین نخل طلای کن را برای فیلم بچه به دست آوردند. سکوت لورنا دیگر ساخته آنها برنده جایزه بهترین فیلم‌نامه در ۶۱امین جشنواره فیلم کن در سال ۲۰۰۸ شد.

آخرین فیلم آنها، پسری با دوچرخه در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۱ جایزه اصلی را دریافت کرد. ژان پیر به عنوان رئیس هیئت داوران بخش‌های سینه‌فونداسیون و فیلم‌های کوتاه جشنواره فیلم کن ۲۰۱۲ معرفی شد.

برادران داردن، در شهر صنعتی سُرَن در استان لیژ به دنیا آمدند و بزرگ شدند، شهری واقع در والونی فرانسوی‌زبان که تا پیش از سکوت لورنا (۲۰۰۸)، تمامی فیلم‌های خود را در آن ساخته بودند. رزتا نخستین فیلم بلژیکی بود که موفق به کسب جایزه نخل طلا شد. پس از آنکه فیلم بچه دومین نخل طلا را برای داردن‌ها به ارمغان آورد، آنها را در شمار معدود صاحبان چنین افتخاری قرار داد. کارگردانانی مانند فرانسیس فورد کاپولا، بیله اوگوست، امیر کوستوریتسا و شوهئی ایمامورا در باشگاه دارندگان دو نخل طلا قرار دارند.

در فیلم های برادران داردن جوانان، نوجوانان و قشرهایی را میبینیم که در حاشیه جامعه قرار دارند و یا مهاجران و بیکارانی هستند و یا ساکنین پناه گاه ها. ژان پیِر هنرهای دراماتیک مطالعه کرد و لوک که سه سال جوان تر است فلسفه خواند. آن ها کمپانی تولید خود را به اسم Derives در سال ۱۹۷۵ ساختند و نزدیک به ۶۰ مستند که قبل از اینکه وارد ساخت فیلم سینمایی شوند را تولید کردند. این فیلم های مستند موضوعاتی نظیر مهاجران لهستانی، مقاومت در سال های مربوط به جنگ جهانی و یک اعتصاب عمومی در سال ۱۹۶۰ را در بر میگرند. آنها دو فیلم بلند خود به اسم های Falsch (۱۹۸۷) و  Je pense a vous (۱۹۹۲) را یک ماجراجویی ناخوش آیند می نامند.

لوک داردن نحوه کار با بازیگران فیلم هایشان را اینچنین توصیف میکنند " کاری که ما با بازیگران می کنیم همچنین بسیار فیزیکی است. روز فیلم برداری که شروع می شود ما احساس تعهد به این امر نداریم که آن ها دقیقا باید کاری کنند که تمرین کرده اند، ما تظاهر میکنیم که باید از صفر شروع کنیم تا بتوانیم کارهایی که قبلا کرده ایم را دوباره کشف کنیم. دستور العمل هایی که ما به بازیگران می دهیم همگی بدنی و فیزیکی هستند. ما بدون فیلمبردار شروع میکنیم، تنها بازیگران من و برادرام. ما سعی میکنیم چندین نسخه از یک سکانس بسازیم. بازیگران دیالوگ های خود را می گویند ولی بازی نمی کنند. ما به آن ها نمی گوییم که تن صدا و دیالوگ هایشان باید چطور باشد ما فقط به آن ها می گوییم که  زمانی که دوربین در حال فیلم برداری ست را خواهیم دید. در این زمان هیچ صدا بردار، فیلم بردار و یا نورپردازی وجود ندارد. بعد ما تمامی حرکات دوربین را دقیقا و ریتم سکانس و شات را تنظیم می کنیم که معمولا یک برداشت بلند است. این طوری به ما اجازه داده می شود تا حرکات بازیگران و کوچکترین تغییرات را بتوانیم توانایی تغییرش را داشته باشیم یا بدانیم.

برادران داردن معمولا از تکنیک فیلم برداری روی دست و نورپردازی طبیعی استفاده می کنند.

فیلمشناسی :

منابع :ویکی پدیا و...